ELA İLE BULUŞMA

İşte gelmişti sonunda aylarca beklediğimiz o gün. Sabah saat 7:00 gibi hastaneye geldik. Odamıza yerleştir yerleşmez fotoğraf çekimleri için Beyza abla geldi ve seninle bir bütün olduğumuz son dakikaların fotoğraflarını çekti. Anneannenin yardımıyla ameliyat kıyafetlerimi giydikten sonra hemşireler gelip bizi aldı. Hepimiz; daddy, dede, babaanne ve anneanne ve sedyede ben, hemşireler eşliğinde büyük bir asansöre binip aşağıya indik. Kocaman gülümsemelerle vedalaşarak bizim buluşmamıza yardımcı olacak doktor abla ve abilerle tanıştık. Minik bir işlemden sonra doktorumuz İlknur abla geldi ve seninle buluşmam surpriz olsun diye aramıza örtü çekti.

Bundan sonrası o kadar güzel, o kadar keyifliydi ki anlatamam. İlk önce senin içimde kıpırdadığını hissettim, başladınız mı diye sordum. Evet, başlamışlardı! Aradan sadece iki dakika geçmişti ki, anestezi doktorumuz "Ela hanım göründü, çatık kaşlı bir kız geliyor" dedi. Bunu duyunca içim böyle hoooooop oldu ve sen kocaman sesinle ağlamaya başladın. Seni hemen sağ tarafımda, başımın arkasında kalan bir yere bakım için götürdüler. Boynumun yetiştiği kadar seyretmeye çalıştım ama görüntünden çok sesin çıkıyordu :) Bir baktım ki doktor amcalardan bir tanesi daddy'den kamerayı almış seninle buluşma anımızı kameraya çekiyor!

Seni temizledikten sonra seni bana getirdiler, kocaman kocaman koklaştık. Biraz sonra da

daddy ile buluşmaya gittin. Benimle ilgili işlemler bittikten sonra ben de odamıza gelip size katıldım.

Hani Zaman Geçmiyordu

Canım bitanem,

Artık evimizdeyiz, ama istersen şöyle bir bakalım neler oldu.

24.09.2009 : Evimizi Vildan abla ile güzelce temizledik, yatağını, odanı, kıyafetlerini hazırladık.

Daddy bir eve geldi ki grip olmuş :( boğazı ağrıyo ve hafiften sesi gitmiş.

Son bir defa dışarı çıkıp sinemaya gitmeyi planlamıştık fakat daddy de bende çok çok yorgun hissediyorduk kendimizi. Hatta kuaföre gidecek halimiz olmadığı için daddy benim saçlarımı kendi yaptı, sana güzel görünmem için.

Saat 23:00'te hava alanına gidip anneanne'yi aldık.Eve gelince hemencecik yattık ki, dinlenmiş kalkalım ve hemen sabah olsun diye ama nafile :) uykuya dalmak birazcık zor oldu.

Sabah saat 5:15 gibi daddy ile uyandık, ikimizi de uyku tutmamış ama kendimizi aynı anda o kadar dinç hissediyoruz ki.

Ama itiraf etmeliyim içimde bir heycan bir korku var.

Sanki ameliyathaneye girmekten korkuyorum.

Senin aramıza katılacağın tarihi öğrendiğimizden beri geri günleri sayıyordum ve sanki zaman hiç geçmiyordu.Ama o an işte gelip çatmıştı, hazırlanmış, arabaya binmiş seninle buluşmak için yola çıkmıştık ve ben korkuyordum.

Bugün Teyze Oldum :)

Hoşgeldin minik prens. Ne güzelsin öyle.

Bugün sabahtan başlayayım istersen anlatmaya; ama senin hikayenin benim tarafımdan yaşananı :)

Sabah 7 gibi uyandım çünkü Ela hanım içeriden "hadi kalk mummy" diye tekmeleyip durunca uykum kalmadı. Anneni arayayım dedim ama çok erkendir diye aramadım, ama kısa bir süre sonra annen mesaj yazmış bana"uyandın mı?" diye.

Sonra araştık, yoldalarmış, hastaneye gidiyorlarmış. Biraz sonra anneanne aradı, onlar da hazırlanmış evden çıkıyorlarmış.

Sonra ben çıktım evden Ela'nın doktor kontrolu için ve yolda yine anneanne aradı anneye serum takmışlar, seninle buluşması için hazırlıklar yapıyorlarmış.O an annenin yanında olmayı, herkesle beraber senin gelişini beklemeyi çok isterdim ama malesef Ela hanımla siz anlaşmış gibi aynı ay dünyaya gelmeye karar verince biz iki kardeş birbirimizin hamileliğini ancak resimlerden takip edip saatlerce telefonda konuşarak geçirdik bu 9 ayı. Yok teyzecim kızmıyorum size, esasında çok güzel oldu aynı zamanda aramıza katılmanız.

Annenin ameliyathaneye girdiğini öğrenince babayı aradım, bakalım filmlerdeki gibi heycanla ameliyathanenin önünde sabırsızlıkla olta atıyor mu diye :) Evet orda seni bekliyormuş :))

Bu ara Ela ile ben kontrollerimizi olduk ve son alışverişler için geziyorduk ki anneanne aradı baba kucağında seni odaya getirmiş anneanne "Beeeetüüüülll görmen gerek çooookkk şeker" diye seni anlatmaya başladı ama o kadar heycanlılardı ki benim telefonun diğer ucunda olduğumu unuttular galiba :P ve eminim gözleri de benimkiler gibi dolmuştu.

Herkesin heycanı yatıştığını düşününce tekrar aradım, bu sefer anneyi getirmişlerdi odaya ve seni ilk defa emzirmeye çalışıyordu, çok az konuştuk anne ile çünkü henüz tam olarak ayılmamıştı.

Anne ayıldıktan sonra beni arayınca senin ne kadar şirin olduğunu, doğumun nasıl geçtiğini, senin nasıl emdiğini anlattı. Kuş olup gelmek istedim seni görmek için.

Dayı da "Burak şimdiden alışkanlık yaptı, ayrılamıyoruz başından " diyor.

Bende dedim :

"Sevin sevin Burak'ı ,15 gününüz var ondan sonra Burak'ın pabucu dama atılacak :)

Teyzeemmmmm merakla seni kucağıma alacağım günü bekliyorum.

Tekrar hoşgeldin aramıza..

CAMCI AMCA

Seni ziyarete gelecek arkadaşlarımıza ne

ikram etsek diye bir süre düşündük daddy ile. Şekerleri, çikolataları, süsleri inceledik uzun uzun. Sonunda karar verdik: Süslü, klasik ve geçici birşey olmasın. Şeker veya çikolata da olmasın. Her ikimiz de sade ve orijinal birşey istiyorduk. Mesela nazar boncuğu.

İlk önce mıknatıslı nazar boncukları düşündük. Bu fikrimizi Gökben yengeye anlattık. O da bize cam üfleme ustası bir tanıdığı olduğunu, nazar boncuğu yerine belki uğur böceği yaptırabileceğimizi söyledi. Gökben yenge ile sahile, camcı amcaya gittik ve bir kaç örnekle geri döndük. İçlerinden en çok nazar boncuklu, minik, şirin bir kaplumbağıyı sevdik.

Şimdi camcı amca elleriyle tek tek kaplumbağları yapıyor. Biz de daddy ile gidip pembe kurdele aldık. Bu kurdeleleri daha sonra kaplumbağaların uçlarına geçirip, senin aramıza katıldığın günün hatırası olarak ailemizle ve arkadaşlarımızla paylaşacağız.

Eeee, tabii ki sana da bir tane saklayacağız :)

GERİ SAYIM BAŞLASIN

Cumartesi günü (29.08.09) yine doktora doğru yol aldık, ama bu sefer içimizde farklı bir heyecan. Senin aramıza katılacağını günü ve kalacağımız oda ile ilgili bilgileri almayı umut ediyorduk.

Bir yandan en kısa zamanda aramızda olmanı, bir yandan Terazi burcu olmanı ve bir yandan da güzel bir tarihte dünyaya gelmeni istiyordum.Daddy'nin bu konuda biraz fazla kafasını şişirdikten sonra doktor ne derse ona "ok" demeye karar verdim.

Doktor ablayı biraz bekledikten sonra yine seni görmek için muayeneye girdik. Sen ekranda belirince bizim de yüzümüzde gülücükler belirdi tombik yanaklım benim :))

Sen 2500 kg olmuşsun ve ben de hiç kilo almamışım:) Bugun sen 34 +4sün

Doktor abla herşeye çok güzel çok güzel ve 37. haftamızda günümüzü belirleriz doğum için dedi :(

Biz de bugün belirlesek olur mu diye sorduk ve bayramdan sonra 24-25 gibi olabilir deyince biz de sevinçle 25 olur dedik!

25 güzel bir sayı umarım sen de beğenirsin, Daddy gibi sen de Terazi burcu olacaksın.

Daddy İş Başında

Geçen haftalarda senin minik kıyafetlerini (gerçekten minik)bir kaç postada yıkadım ve ütüledim. Yıkadıktan sonra küçük sepette minik kıyafetlerinin olması o kadar garip ve hoş bir duyguydu ki sanki sen biraz daha gerçek olmaya yaklaşmıştın.

Minik eldivenler, tulumların minicik kolları,önlükler... Onları gördükçe içimden bir daha bakmak istiyordum onlara ama bana hissettirdiği duyguyu anlatmak için kelime bulabileceğimden emin değilim.

Evet eşyaların yıkanmış ve ütülenmişti ama onları ayırmak, dolaba yerleştirmek ve hastaneye giderken alacaklarımız ayrı çantaya koymamız gerekiyordu.
Bir akşam hafif bir yorgunluk varken daddy'e " Hadi gel beraber Ela'nın kıyafetlerini düzenleyelim" dedim. Önce biraz üşendi galiba ama çok direnmeden yukarı odana geldi.

Senin odanın onu kendine çekme gibi bir gücü olduğuna inanmaya başlıyorum :)

Tüm eşyalarını boylarına ve çeşitlerine göre ayırdık, daha doğrusu daddy ayırdı. Bir süre sonra ben koltukta oturup fikir vermeye başladım çünkü sen yine benim eğilip rahat hareket etmemi engelliyordun.

Daddy bir güzel kıyafetlerini ve diğer eşyalarını düzenledi ve hastaneye götüreceğimiz çantamızı hazırladı. Yorulduk mu?? Hiç. Hatta yorgunluğumuz bile uçup gitti.

Daddy tüm işler bittikten sonra "Beni de bu işe dahil ettiğin için teşekkür ederim"dedi.