Babasının Kızı

Bugün 33 hafta + 1 günlüğüz ve yavaş yavaş geri sayım başladı.

Geçtiğimiz Cumartesi, sen 32 +5 günlükken rutin kontrolümüze gittik, içimizde acaba ELA bu sefer yüzünü gösterecek mi sorusu.

Her zamanki gibi kontrol başladı. Tam 2028gr olmuşsun :) Doktor İlknur Hanım'a "umarız bu sefer yüzünü görebiliriz" dedik. Gerçekten de şanslıydık çünkü yüzünü gördük, hem de çok net bir şekilde. Çok güzel bir duyguydu ve inanması çok zordu. Daddy "bana benziyor" dedi, doktor daddy'e bakıp gülümsedi ama aradaki pamuk yanak benzerliğini farketmemişti :)

Bende dedim "evet daddy'nin ailesinde herkes tombik yanaklı". Doktor bir daddy'e, bir de senin ekrandaki görüntüne tekrar baktı ve gülme krizine girdi.

2 hafta sonra yine kontrolümüz var ve ondan sonraki kontroller haftada 1'e düşüyor. Erken gelmeye karar vermezsen bayramdan sonra aramızdasın.

Bu arada daddy sana Beşiktaş önlüğü almıştı, şimdi büyük hala ve dede de sana Beşiktaş bornozu ve tulumu almışlar :) Seni daha en baştan "küçük kartal" yaptılar :)

Dün ilk defa sana aldığımız cicileri yıkadım. Onları yıkamak, asmak hatta toplamak o kadar garip bir duygu ki. O kadar minik şeyleri görmek ve bu işlemleri yapmak gerçekten aramıza katılacağını hissettiriyor bana. Çünkü herşey şu an bir rüya gibi. Seni içimde hissetmeye, minik minik tekmelerine, göbişimin bi o yana bi bu yana gitmesine o kadar alıştım ki.

Sağlıkla gel bitanem...