2.Anneler Günümüz

Birtanem,

İyi geldin girdin hayatıma, sana baktıkça hiç bırakmadan sarılmak istiyorum. Evet zormuş annelik,isteğin zaman isteğini yapamıyorsun, alışverişe gitmek daha zor, sinema imkansız(ancak seni bir yere bırakıyoruz), yapışık ikiz gibiyiz evde özellikle de hastalanınca, istemesem de bana yemek yediriyorsun,gece 4:30 uyandırıp mamma istiyorsun, sütü ısıtıyorum tv'nin karşısındaki koltuğu gösteriyorsun,koltuğa oturuyorum tv aç diyorsun,sütünü veriyorum bu sefer istemiyorsun :) Ya da dün akşam ki gibi sütü içiyorsun arkasına ilacın ve 2dk sonra hepsini üstüme :)
Evet zor işten gelip oturmamak,istediğim saatte istediğimi yapamamak yapsam da aklımın bir ucunda sen olman, hala her gık dediğinde uyku arasında duymam,sürekli senin bulunduğun yerde neler tehlikeli diye bakmak ve olabilecek kazaları önceden görmek, yorgunken ve sen beni sinir ederken sana ters davranmadan anlattmak, gün içinde defalarca süt,mamma, kıyafet vs için aşağı yukarı inip çıkmak, yaptığım yemeği yemeyince çöpe atmak ve özellikle fiziki yorgunluğun dışında acaba doğru mu yapıyorum, şöyle mi yapsam, yeteri kadar kitap okudu mu çok mu TV seyretti diye düşünmek yoruyor beni. Ama eve gelip bana sarılman,annneeemmm demen, minik dudaklarınla öpücuk yağmuruna tutman, t-shirt'ümü kalırıp karnıma yatman,bana bakıp makyaj yapmaya çalışman,ve melek gibi uyuman uyurken koynuma sokulman herşeye değer canım aşkım benim